Military Wives (2020) เข้าฉาย 12 มีนาคมนี้
• คริสติน สก็อตต์ โทมัส กับ ชารอน ฮอร์แกน คือเคมีคู่กัดแย่งกันเด่นที่ทำให้หนังเป็นคอมเมดี้ระดับได้หัวเราะเบา ๆ ตลอดการดู
• หนังเป็นอะแคปเปลล่าเหมือน Pitch Perfect ที่เพลงไม่เพอร์เฟ็คเท่า แต่ในความเพลงไม่เนี้ยบนิ้งก็เป็นข้อดีที่ทำให้เราดูเชื่อความเป็นมือสมัครเล่นของกลุ่มแม่บ้านทหาร
• ดูหนังทหารไปสงครามมาเยอะมาก แต่ไม่ค่อยมีเรื่องไหนเล่ามุมคนที่รออยู่ทางบ้าน พอ Military Wives เล่ามุมนี้เลยรู้สึกอินเหมือนกัน คนที่รอใจคอไม่ดี ต้องหากิจกรรมทำไม่ให้มีเวลาว่างคิดฟุ้งซ่าน
• ถึงหนังจะ feel-good แต่ไม่ถึงขนาดสวยสดใสลั้ลลาเกินไป มันยังพูดถึงการบรรเทาความเจ็บปวดและการส่งต่อกำลังใจถึงคนที่รอคอยทุกคน ดูจบแล้วอิ่มเอมใจกำลังดี
-------------------------------------
ถ้าหนังไม่ใช่โทนฟีลกู้ดนี่สามารถยกระดับคู่นักแสดงนำให้เป็นเลเวลแย่งซีนแรงจนต้องตบกันได้เลย แต่พอโทนหนังไม่ซีเรียสขนาดนั้นเลยกลายเป็นการแย่งซีนแบบกัดกันเบา ๆ เรียกเสียงหัวเราะสนุกสนาน หนังเล่าถึงทหารอังกฤษที่ถูกส่งตัวไปรบในอัฟกานิสถานนาน 6 เดือน ระหว่างนั้นบรรดาภรรยาย่อมวิตกกังวลว่าสามีจะบาดเจ็บหรือเสียชีวิตในสงคราม กลุ่มแม่บ้านทหารจึงรวมตัวกันจัดกิจกรรมเพื่อลดความเครียดและคลายความกังวลของทุกคน ซึ่งมาลงเอยที่กิจกรรมร้องประสานเสียงแบบชมรมระดับมือสมัครเล่น ที่ตอนแรกใครเห็นเป็นต้องส่ายหน้า พัฒนาไปถึงระดับที่ได้ร้องในงานใหญ่
.
จุดหนึ่งที่สัมผัสได้ชัดว่าหนังมีความจับต้องได้ในเรื่องราวของภรรยาทหาร คือการเรียบเรียงเพลงผ่านจดหมายที่ถูกส่งมาจากสามีของแต่ละคน การส่งข้อความแทนการบอกคิดถึงต่าง ๆ นานา พร้อมไปกับความรู้สึกห่วงใยถวิลหาที่เพียบไปด้วยความทรงจำร่วมกันมันช่วยให้เรื่องราวมีความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจสลัดทิ้งไปได้ ทั้ง ๆ ที่หนังแทบจะไม่ได้พาไปสำรวจความสัมพันธ์มากนัก พอเล่าจากมุมคนรอที่กระวนกระวายกับทุกสิ่ง เสียงกริ่งดัง เสียงโทรศัพท์เรียกเข้า ทุกอย่างถูกมองแง่ร้ายเป็นความตายได้หมด เราเลยเข้าใจความผูกพันระหว่างคนรักได้โดยแทบไม่ต้องไปลงลึกมากมาย อาศัยแค่ความรู้สึกตัวละครตรงหน้าอย่างเดียวเป็นพอ
.
บทเพลงในหนังยังถูกใช้เป็นตัวแทนรำลึกถึงความทรงจำของบางตัวละคร เช่นเพลงที่เคยฟังร่วมกันตอนรักหวาน หรือเพลงที่เคยร่วมร้องยามสุขสันต์ เพลงดังขึ้นมาแต่ละครั้งจึงทำหน้าที่หลากหลาย อาจจะดึงส่วนเศร้าข้างในลึก ๆ ออกมา หรืออาจจะดึงความทรงจำแสนสุขหล่อเลี้ยงหัวใจที่บอบช้ำ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนเราก็เห็นชัดเจนว่าหนังไม่ได้ใช้เพลงแค่เพื่อการขับร้องประสานเสียง แต่ยังใช้เพลงทำหน้าที่ขับเคลื่อนเรื่องราวอย่างตรงไปตรงมา
.
ท่ามกลางความกังวล, ความไม่ลงรอย, และความขัดแย้ง แต่ปลายทางก็ยังพาให้เรายิ้มออกมาได้
Director: Peter Cattaneo
screenplay: Rosanne Flynn, Rachel Tunnard
Genre: comedy, drama
7/10
#หนังโปรดของข้าพเจ้า
